“İnsanlığın ebedi yalnızlığıyla yüzleşmesini ancak kendi benliğini duyumsayabileceği yerde yapabileceğine inanıyorum. Doğanın sonsuz gücünün gölgesinde. Çünkü onun derin sessizliğinde kendi iç sesimizi duyarız. Hissettiğimiz farkındalık ve yabancılaşmanın karşıtlığı gizli bir çatışma yaratır. O çatışmanın sonuna kadar -o tepenin ardına, o köprünün karşı tarafına- gidebilirsek dinginliğe ulaşırız.”
I believe that mankind’s confrontation with its eternal loneliness can only be done somewhere people can feel their own selves. In the shadow of nature’s endless power, because we hear our inner voice in its deep silence. The opposition between awareness we sense and alienation creates a secret conflict. If we can go beyond that hill, to the other side of the bridge, until the end of that conflict, will reach the serenity.